صبح ازل طلوعش با طلعت حسن بود            وَالشَّمْسِ وَ ضُحَاهَا در صورت حسن بود

یک ذرّه خاک او ماند ما را درست کردند            گویا که خلفت ما از خلقت حسن بود

بابا همیشه می‌گفت دیدی خدا کریم است؟!            نانی که خوردی امشب از برکت حسن بود

هرجا حسین قدم زد دنبال مجتبی بود            شخصاً حسین محو شخصیت حسن بود

با دوستان محبّت با دشمنان مروّت            این خُلق در یکی بود او حضرت حسن بود

یک گوشه چشم کرد و شش گوشه را بنا کرد            کرببلا محـیطش تا تربت حسن بود

صد سال اشک آدم یک گریۀ شبش بود            صدسال صبر ایوب یک ساعت حسن بود

در کوچه پیش رویش کشتند مادرش را            فریاد ازین زمانه این قسمت حسن بود